miércoles, 23 de mayo de 2012

Sobre fútbol e identidade nacional

O de pitar –por parte de  catalanistas e por nacionalistas cataláns, vascos e galegos o himno Nacional- non é unha cuestión actual. Ven de moi lonxe....

En 1925, Primo de Rivera pechou o campo do Barça por unha pitada contra o himno nacional. Foi o  14 de xunio de 1925, o Barcelona F.C. xogaba  no seu campo, entón campo das Corts, un partido amistoso contra unha selección da Royal Navy. Antes de comezar o encontro, unha banda británica de música interpretou a Marcha Real, o himno nacional de España.
Os máis de 30.000 afecionados, presentes nas Corts aquela tarde silbaron con forza o himno español, mentras que  ovacionaron o himno do Reino Unido, o God Save The Queen. O gobernador civil de Barcelona era,o xeneral Joaquín Milans del Bosch. O enterarse do sucedido montou en cólera, trasladou a noticia ó Goberno de Primo de Rivera.
En plena dictadura do xeneral Primo de Rivera -avalada e impulsada polo Rei Alfonso XIII- os intensos e numerosos silbidos do campo do Barça provocaron o peche das Corts durante seis meses, aínda que máis tarde a sanción quedou en tres. O presidente e fundador do club blaugrana, Joan Gamper foi “invitado” polo Goberno a que abandonara territorio español. Dito doutro modo, foi enviado ó exilio
 
Fonte: Marca.com,  Elplural.com

sábado, 12 de mayo de 2012

Recomendación literaria

O hispanista irlandés Ian Gibson acaba de obter o Premio de Novela Fernando Lara coa obra La berlina de Prim, unha historia sobre o asesinato do xeneral do mesmo nome. A novela relata a viaxe pola España do siéculo XIX dun periodista irlandés que investiga a morte de Prim.  Seguro que recordades que o xeneral foi asasinado en 1870, pouco despois da chegada do novo rei, Amadeo I, a España. A identidade dos  instigadores do magnicidio foi un  misterio.

foto de la noticia

jueves, 12 de abril de 2012

A GRIPE ESPAÑOLA 1918

A Gripe Española, tamén coñecida como a Gran pandemia de gripe e a Epidemia de gripe de 1918, foi unha enfermidade respiratoria que matou a50 millóns de persoas entre 1918 e 1920, catro veces máis que a 1ª Guerra  Mundial. Esta pandemia afectou a todo  o mundo, é coñecida como a Gripe Española porque España foi o  primeiro país que admitiu que o  rei, Alfonso XIII, estaba afectado pola gripe.
 
El País:  El fantasma de la gripe
 
La I Guerra Mundial terminó en 1918 con nueve millones de muertos. La gripe española de ese mismo año acabó con la vida de 40 millones de personas. Fue la peor de las tres epidemias mundiales de gripe del siglo XX (1918, 1957 y 1968), y de hecho la peor pandemia de cualquier tipo registrada en la historia. El virus que la causó no venía de los cerdos, sino de las aves, pero era un H1N1, como el actual. El H1N1 era un virus aviar hasta 1918, y fue la gripe española quien lo convirtió en una cepa humana típica.
Los países implicados en la Gran Guerra no informaban sobre la epidemia para no desmoralizar a las tropas, de modo que las únicas noticias venían en la prensa española. La gripe española debe su nombre, por tanto, a la censura de tiempos de guerra, y no a su origen, ya que el primer caso se registró en Camp Funston (Kansas) el 4 de marzo de 1918. Por entonces el virus sólo causaba una dolencia respiratoria leve, aunque muy contagiosa, como cualquier gripe. En abril ya se había propagado por toda Norteamérica, y también saltado a Europa con las tropas americanas.
Aquel virus mataba todos los ratones del laboratorio en una semana escasa
El primer caso de la segunda oleada mortal se registró el 22 de agosto en el puerto francés de Brest, una de las principales entradas de los soldados norteamericanos. Era el mismo virus, porque los afectados por la primera oleada estaban inmunizados frente a la segunda. En algún momento del verano, sin embargo, se había convertido en un agente mortal. Causaba neumonía con rapidez, y a menudo la muerte dos días después de los primeros síntomas.
En Camp Devens, Massachusetts, seis días después de comunicarse el primer caso ya había 6.674 contagiados. Los brotes se extendieron a casi todas las partes habitadas del mundo, empezando por los puertos y propagándose por las carreteras principales. Sólo en India hubo 12 millones de muertos.
Fue la llegada del virus a los lugares más recónditos la que permitió reconstruirlo hace cuatro años. Johan Hultin, un médico retirado, y los científicos militares al mando del genetista Jefferey Taubenberger, lograron rescatar los genes del virus de los pulmones de una de sus víctimas, una "mujer gorda" que había muerto en 1918 en un poblado esquimal de Alaska, donde el frío había preservado el material particularmente bien.
Se supo así que el virus de 1918 no tenía ningún gen de tipo humano: era un virus de la gripe aviar, sin mezclas. Tenía, eso sí, 25 mutaciones que lo distinguían de un virus de la gripe aviar típico, y entre ellas debían estar las que le permitieron adaptarse al ser humano. Se supo así que el virus de la gripe española se multiplica 50 veces más que la gripe común tras un día de infección, y 39.000 veces más tras cuatro días. Mata a todos los ratones de laboratorio en menos de una semana.
Los grupos de Terrence Tumpey, de los CDC de Atlanta (los principales laboratorios norteamericanos para el control de epidemias) y Adolfo García-Sastre, del Mount Sinai de Nueva York, se preguntaron luego qué mutaciones del virus de la gripe española podían eliminar su capacidad para transmitirse entre personas. Y el resultado es que bastaban dos mutaciones en su hemaglutinina (la H de H1N1); esas mismas mutaciones puestas del revés bastarían para conferir a un virus aviar una alta capacidad de transmisión entre humanos.
La hemaglutinina es el componente de la superficie del virus que reconoce a las células de su huésped. Es el principal determinante de la especificidad del virus (la especie o lista de especies a las que puede infectar). Lo importante no son tanto los números adosados a la H (H5, H1...), sino los detalles de su secuencia, el orden exacto de sus aminoácidos.
Las dos mutaciones clave afectan críticamente a la interacción de la H con sus receptores en las células animales, que pueden ser de dos tipos: alfa-2,3 o alfa-2,6. Los virus de la gripe aviar se unen preferentemente al receptor alfa-2,3, que se encuentra a altas concentraciones en las células del intestino de las aves acuáticas y costeras. Sin embargo, los virus humanos se unen más eficazmente a los alfa-2,6, que se encuentran en el sistema respiratorio de las personas.


Fonte: El País.

martes, 27 de marzo de 2012

Historia dos bancos e caixas de aforro

A modernización e o desarrollo económico de España a finais do s.XIX tivo no sector bancario un factor principal. As Caixas de Aforro tiveron un crecemento moi importante durante a Restauración. En 1868 existen 4 en Cataluña, 2 en Valencia, 2 en Cádiz, e 1 en Sevilla, Madrid, Valladolid, Burgos, Vitoria e Bilbao. Coincidiendo co reinado de Alfonso XII, e coa concesión do monopolio de emisión de billetes o Banco de España en 1874, abrírase un periodo de expansión para a banca española.

jueves, 8 de marzo de 2012

Curiosidades: os catro presidentes da 1ª República

A primeira república en España non durou nin un ano. A crispación e a radicalización política era tal que nese corto periodo de tempo chegou a haber catro presidentes da República.
O primeiro presidente foi Figueras, que chegou a estar tan farto dos problemas políticos que un día agarrou do seu despacho e se dirixiu directamente a París. Pouco antes desta estampida reuniu os seus partidarios e adversarios e dixolles soamnemente: "Señores, estoy hasta los cojones de todos nosotros".
O segundo presidente Pi y Margall, describiu desta forma as decepcións que lle había dado a política: "Han sido tantas mis amarguras en el poder, que no puedo codiciarlo. He perdido en el gobierno mi tranquilidad, mi reposo, mis ilusiones, mi confianza en los hombres, que constituía el fondo de mi carácter. Por cada hombre agradecido, cien ingratos; por cada hombre desinterasado y patriótico, cientos que no buscaban en la política sino la satisfacción de sus apetitos. He recibido mal por bien.."
O terceiro presidente foi Nicolás Salmerón, famoso como Castelar, pola súa oratoria. Dimitiu porque non estaba disposto a firmar unha orden que iba en contra dos seus principios. En efecto, no mausoleo do cemiterio de Madrid onde está enterrado podese leer: "Abandonó el poder por no firmar una sentencia de muerte."
O cuarto foi Emilio Castelar. Cando se fixo cargo do poder executivo dixo nun discurso nas Cortes: "Para sostener esta forma de gobierno necesito mucha infantería, mucha caballería, mucha artillería, mucha Guardia civil y muchos carabineros".
Como acabamos de ver a inestabilidade da primeira república foi elevadísima. Pero todavía  podese exagerar. Así o facía a prensa francesa que estaba totalmente en contra da primeira república española. Nun periódico francés :"Se va restableciendo la tranquilidad. Hoy no han sido asesinados más que tres generales y un obispo. En Sevilla, fueron apedreados unos extranjeros. Pi y Margall amenazó a Castelar con un revólver. El ex alcalde Rivero se naturalizó alemán."

viernes, 2 de marzo de 2012

Curiosidades: Sabela II e Salmerón

A destronada raiña Sabela II vivía en París e necesitaba os servizos dun bo avogado. Pensou nos servicios de Salmerón, que vivía exiliado na cidade do Sena e había sido un dos catro presidentes da República. O ser recibido pola ex raiña Salmerón dixoll: "Señora, son republicano, non serei, pois, o avogado dunha raiña, senón que terei unha clienta española" Isabel II  contestoulle " Que sexa vostede ou non republicano, é cousa que lle atañe a vostede e non a mín; eu chamei o avogado máis eminente e o home máis honrado de España". Salmerón levou a cabo o pleito, ganou e non quixo cobrar minuta algunha. O enterarse disto  Isabel II, enville un retrato seu con marco de prata no que estaban engarzadas perlas e pedras preciosas. Salmerón  quedou co retrato e devolveulle o marco cunha carta de agradecemento. Pouco despois a raiña tivo que contratar a outro avogado; Don Manuel Cortina. Este tamén lle solucionou o caso e como minuta pediulle un retrato seu, pero, acordándose do sucedido con Salmerón, sen xoias. Os poucos días, don Manuel Cortina recibía un retrato de  Isabel II cunha expresiva dedicatoria que terminaba: "... e como ves, sen xoias". E, efectivamente, no retrato aparecía a raiña sen brazaletes, collares, aneis, nin pendientes, absolutamente sen ningunha xoia. (Carlos Fisas)

Fonte: Iescasasviejas

miércoles, 29 de febrero de 2012

Curiosidades: Narváez; o espadón de Loja

Ramón María Narváez naceu en Loja en 1800 e foi o dominador da escena política do reinado de Sabela II. Tiña fama de bruto, dictatorial e cabezón, son moitas as anécdotas que de él se contan, pero vamos a reseñar tres. Un día  visitouno o embaixador inglés, este  tiña a Narváez polos seus manexos políticos e  os seus contactos con Espartero (inimigo de Narváez), ata os mismísimos. Pois ben, agarrouno polo pescozo e deulle unha patada nos mismísimos do embaixador, botándoo á rúa. O cronista escribe en "salva sea a parte".
Outra vez nun Consello de Ministros que él presidía, un dos ministros dixo que antes de firmar unha determinada disposición cortabase a man dereita. Narváez respondiulle. "Vostede non se cortará ningunha man. Coa dereita firmará a disposición e coa esquerda tocarame vostede os pelendengues"
Pero a anécdota máis famosa ocorreu no seu leito de morte. Cando o capellán que entrou a confesarlle  preguntoulle se perdonaba os seus inimigos, Narváez contestoulle: "Non podo perdoar a ningún porque mateinos a todos"

martes, 28 de febrero de 2012

Curiosidades Sabela II

O outro día comentábavos que moitas veces en clase non temos tempo para falar do carácter  e personalidade dos personaxes históricos. Por exemplo, en clase estudiamos a Sabela II, raiña de España entre 1833 e 1868, filla de Fernando VII, raiña durante a desamortización de Mendizabal e a revolución industrial. Sen embargo, o que non se adoita mencionar é  que a raiña un tanto “fogosa”. Para colmo de males, casaronna os 16 anos con seu primo Francisco de Asís, de máis que dudosa virilidade, e o que odiaba. A mesma Sabela II deixaba claro a súa nai o día da voda:
"He cedido como reina, pero no como mujer. Yo no he buscado a este hombre para que fuese mi marido; me lo han impuesto y no lo quiero".
Ademáis, parece que non había que ser moi agudo para observar a homosexualiadade do seu marido:
¿Qué voy a decirte de un hombre que en la noche de bodas llevaba en su camisa más bordados que yo en la mía?
O pobo chamábao  Paquito Natillas e  dedicaballe versos tan cariñosos como estos:
Paquito Natillas
es de pasta flora
y mea en cuclillas
como las señoras
O parecer o matrimonio non puido consumarse a noite de vodas, aínda que hai que dicir que nesa época era costume que esa noite estivieran presentes uns cantos señores, damas e curas para dar fe da consumación, de modo que a situación tampouco era  moi apropiada.
Cinco meses despois do  casamento, Francisco de Asís abandona a alcoba conxugal e pouco despois deixa o Palacio de Oriente.
Sabeal II tivo once fillos. Parece que só un deles puido ser do seu marido, o resto foron froito dos seus distintos amantes: o marqués de Bedmar, o comandante José Ruiz de Arana, o teniente de inxenieros Enrique Puig Moltó, o escritor Miguel Tenorio de Castilla (3) e outro de pai descoñecido.
Con este historial, non é  de estranar que a Francisco de Asís lle escribiran aquelo de:
Vuestra noble faz empaña
el ñublo del deshonor,
desfaced presto esa niebla,
cortaos los cuernos, señor,
que el mundo entero os señala,
la Europa os llama Cabrón,
y ¡Cabrón! repite el eco,
en todo el pueblo español.
Nos seguintes enlaces podedes escoitar varios fragmentos do programa de Nieves Concostrina  para RNE (Moi recomendable) sobre o reinado de Sabela II: 

Fontes:
Wikipedia: Isabel II de EspañaWikipedia: Francisco de Asís de Borbón
http://iescalam.educa.aragon.es/alumnos2004/anecdota/historia.htm
http://www.ciao.es/Placeres_Reales_Toti_Martinez_de_Lezea__1399058
http://cacerestur.spaces.live.com/blog/cns!96B9003DEC1FEA2!203.entry
http://books.google.es/books?id=6qd4kqf9rAAC&printsec=frontcover&source=gbs_summary_r&cad=0#PPA141,M1

miércoles, 22 de febrero de 2012

Memoria de España: Por la senda liberal

Neste capitulo narrase a morte de Fernando VII. O nacemento das dúas Españas: a primeira guerra Carlista. A constitución progresista de 1837. Os cementos das reformas liberais. Desamortización e a nova organización provincial. A rexencia de Espartero.

jueves, 2 de febrero de 2012

Memoria de España cap. 20: "Por la senda liberal"

Curiosidades Constitución 1812


 
» En 1810, as Cortes decretan a libertade de imprenta. O final da censura deu lugar a encendidas tertulias nos puntos de reunión. Os periódicos se compraban y se lían en alto nos salóns, os cafés ou nas prazas.

» Moitos foron s que se alistaron nos batallóns de defensa, enardecidos polas novas proclamas. Entre os batallóns de defensa da cidade de Cádiz, estaban os chamados "lechuguinos" chamados así pola cor verde do seu uniforme, aínda que tamén se atribuiu a que a maioría pertenecían os barrios de extramuros, onde se cultivaban as leitugas.

» A constitución establecía o sufraxio universal masculino indirecto. A pesar de que as muloleres non tiñan dereito a voto, elas tivieron un papel moi destacado en todo o proceso constitucional, moitas damas adiñeiradas mantíñan salóns de tertulias onde se debatían as novas ideas, houbo tamén mulleres periodistas como Carmen Silva ou articulistas como María Manuela López de Ulloa. Incluso había un periódico exclusivo para mujeres "El amigo de las damas" unha publicación que trataba de explicar cal era o lugar que se quería dar á muller na sociedade constitucional.

» O exaltado pobo de Cádiz tamén inventou as súas proclamas e cancións tal como o fixeron no seu tempo os revolucionarios franceses. Unha canción parecida a Marsellesa, decía :

"...
Recordemos, amigos, la gloria
que logramos un tiempo ganar:
nuestro brazo la Europa temía,
nuestro brazo enfrenaba la mar.
Hijos somos de aquellos valientes,
cuyos hechos el orbe admiró,
cuyo esfuerzo la América y Flandes
y la Italia y la Francia domó.
...
Si el francés con ficciones villanas
nuestro Rey consiguió cautivar,
no por eso consienta soberbio
que podrá su inocencia burlar.
La virtud le cubrió con su escudo;
la Justicia su espada sacó,
de Fernando defiende la vida,
y del Corso la ruina juró.
...
Los fuertes aceros,
patricios guerreros,
al punto empuñad:
marchad, sí, marchad.
Resuene el tambor,
veloces marchemos,
y la sangre Española venguemos
derramada con ciego furor.

viernes, 20 de enero de 2012

Memoria de España cap. 19 "!Vivan las caenas!"

Xa podedes ver o novo documental sobre a Guerra da Indendencia, non olvidedes recoller as fotocopias para cubrir en consexería, para entregar antes do martes 31 de xaneiro.

Historias de Galicia

Dous pequenos fragmentos do programa Historia de Galicia.
Durante o século XVIII os mosteiros galegos acadaron o cenit do seu poder, dende o seu nacemento na idade media.
Historias de Galicia (X.M. Vega, 2007)


A mediados do século XVIII un monxe bieito percorre os camiños de Galicia. Será un home clave para a lingua e a cultura galegas: Frai Domingo Sarmento.
Historias de Galicia (X.M. Vega, 2007)

Ferrol foi considerada pola Coroa española como un lugar estratéxico para instalar a base naval mais grande de Europa. En poucos anos converterase na cidade mais populosa de Galicia
Historias de Galicia (X.M. Vega, 2007)


Os ilustrados galegos loitaron por millorar a economía e a sociedade galega con numerosos estudos e proxectos. Pedro Antonio Sanchez propón facer navegable o Miño, para favorecer o comercio do interior galego.
Historias de Galicia (X. M. Vega (2007)

A Guerra da Independencia en Galicia

Pequeno resume da loita dos galegos contra as tropas napoleónicas na Guerra de Independencia: dende a batalla de Elviña, ata a loita das partidas -guerrillas- populares.
Historias de Galicia (X.M. Vega, 2007)

miércoles, 18 de enero de 2012

viernes, 13 de enero de 2012

Memoria de España capitulo 17: Carlos III El reformismo ilustrado

Logo de ver o documental teredes que cubrir a ficha correspondente o tema (recoller en conserxería) e traela feita para o vindeiro xoves 18.



jueves, 12 de enero de 2012

Motín de Esquilache

A sublevación do pobo de Madrid a causa do Bando de capas e sombreiros promulgado polo Ministro Esquilache, chegou a poñer en perigro a propia monarquía borbónica. Ainda que a verdadeira causa foi a carestía de alimentos entre eles o pan.

jueves, 5 de enero de 2012

Libros recomendados para Historia de España 2º Bac.

Propóñovos unha serie de libros relacionados coa historia de España no XIX e XX, temas que vamos a dar a partir de decembro. Así que se vos animades xa sabedes: SUBE NOTA!!


LECTURAS VOLUNTARIAS. 2º BAC.

S. XIX
Juan Antonio Vallejo-Nájera, Yo, el rey
Federico García Lorca, Mariana Pineda
Mriano José de Larra, Artículos políticos y sociales
Leopoldo Alas Clarín, La Regenta
Arturo Pérez Reverte, El maestro de Esgrima
A. P. Reverte, Un día de cólera
Eduardo Mendoza, La ciudad de los prodigios
Benito Pérez Galdós, Trafalgar
Benito Pérez Galdós, La fonatan de oro
Benito Pérez Galdós, Miau
Benito Pérez Galdós, Fortunata y Jacinta
Emilia Pardo Bazán, Los pazos de Ulloa
Pío Baroja, Aurora roja, Zalacaín el aventurero: El árbol de la ciencia
Narcis Oller, La fiebre del oro

S. XX
Á.ngeles Caso, Un largo silencio
Javier Cercas, Anatomía de un instante
Javier Cercas, Soldados de Salamina
Ramón J. Sénder, Réquiem por un campesino español
Camilo José Cela, La Colmena
Andrés Sopeña, El florido pensil
Francisco Umbral, Memorias de un niño de derechas
Miguel Delibes, Los santos inocentes
Arturo Barea, La forja de un rebelde
Eduardo Haro Tecglen, El niño republicano
Antonio Buero Vallejo, El tragaluz
Fernando Fernán Gómez, Las bicicletas son para el verano
Manuel Chaves Nogales, A sangre y fuego


FICHA DO LIBRO DE LECTURA (traballo para entregar)

  1. Ficha técnica
    1. Autor (breve ficha biográfica)
    2. Título
    3. Editorial
    4. Lugar e data de edición (da obra e da túa edición)
  2. Análise do texto
    1. Momento histórico no que se desarrolla o argumento (explicación das circunstancias políticas, económicas, sociais, etc. mínimo unha páxina)
    2. Argumento (resumen non máis de dúas páxinas)
    3. Personaxes: descripción dos principais personaxes (2 ou 3)
  3. Cuestiones do texto
  • Selecciona catro páragrfos do texto (cópiaos no teu traballo indicando a/s páxina/s) que introduzcan referencias históricas acerca de aspectos relevantes dende o punto de vista social, económico, político, etc.
  • Elixe algún personaxe da obra e describe o seu pensamento, actividades, etc., comentando con detalle a clase á que pode pertencer e as súas características así como o modo de obrar na novela.
  • Imaxina ser un personaxe desa época e describe con detalle a túa situación persoal, ideas, actividades, etc.,
  • Comentario persoal da obra

lunes, 2 de enero de 2012

Memoria de España: "La nueva España de Felipe V"

Logo de ver o documental tedes que cubrir un pequeno cuestionario para entregar!

Trala morte de Carlos II último Austria, prodúcese a guerra de sucesión entre Francia e Austria polo trono español. Felipe V (1700-1746), neto de Luís XIV rei de Francia, asume finalmente a coroa. Felipe V centraliza o estado  e suprime os privilexios de Aragón, Cataluña, Valencia e Mallorca. Só respetou as institucións do País Vasco e Navarra que o apoiaron na guerra.